Lara Barazzuol dr.

Lara Barazzuol behaalde haar doctoraat in de stralings biologie in 2012 aan de Universiteit van Surrey in het Verenigd Koninkrijk. Zij had toen 3 jaar een postdoctorale positie bij het Centrum voor genoom schade en stabiliteits in het Verenigd Koninkrijk, in het laboratorium van professor Penny Jeggo, dat erkend wordt voor hun wereld-leidend onderzoek in de reparatie van DNA. Dit is waar Lara haar interesse ontwikkelde voor onderzoek naar hoe de embryonale en volwassen hersenen reageren op DNA-schade. In september van 2016 verhuisde Lara naar het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG) in Nederland om haar eigen laboratorium te vestigen binnen binnen de Afdeling Celbiologie, Sectie Radiotherapie.

Hoogtepunten van haar carrière tot op heden bestaan uit verschillende peer-reviewed artikelen en prijzen voor jonge onderzoekers, waaronder de 2012 Mercia Award in Medical Engineering, de 2015 British Institute of Radiology NIC McNally Award, de 2017 Adrian Begg Award en de 2017 Bas Mulder Award. Sinds 2016, is Lara een commissie lid van de British Association of Radiation Research. Zij is momenteel projectleider op subsidies van ZonMW en KWF (Nederlandse Kankervereniging).

Het onderzoek van Lara Barazzuol richt zich op het beoordelen van het effect van de behandeling van kanker met radiotherapie en chemotherapie op de hersenen. Haar groep streeft vooral naar een beter begrip van radiotherapie-geïnduceerde neurocognitive dysfunctie. Bij het gebruik van radiotherapie bij de behandeling van hersentumoren is beschadiging van normaal hersenweefsel een onvermijdelijk neveneffect. Dit kan de kwaliteit van het leven van kankerpatiënten ernstig beperken in hun neurocognitive functie, vooral in gevallen om hersentumoren in de kinderjaren te verminderen. Soortgelijke neurologische effecten zijn ook gezien na chemotherapie behandeling voor hersen, maar ook niet-intracraniële, tumoren. De onderliggende mechanismen zijn niet volledig begrepen en op dit moment is er geen effectieve behandeling.

Lara Barazzuol lab gaat proberen om met behulp van een combinatie van methodologieën, met inbegrip van hersen organoids en in vivo modellenp de onderliggende biologische mechanismen van de behandeling van kanker-geïnduceerde neurocognitive dysfunctie te begrijpen; en, om te onderzoeken hoe genetische variatie zou kunnen bijdragen tot deze neurocognitive dysfunctie.

Haar groep is ook geïnteresseerd in het onderzoeken hoe gebreken in DNA-herstel gevolgen voor de menselijke gezondheid, met bijzondere aandacht voor neurodegeneratieve ziekten hebben.